frans molenaar

Compositie in blauw en rood

Met een knipoog naar de Parijse ontwerper Yves Saint Laurent, die in 1965 een Mondriaanjurk ontwerpt, laat Frans Molenaar zich inspireren door de kleurrijke abstract-geometrische composities van beeldend kunstenaar Bob Bonies. Molenaar vertaalt Bonies’ geometrische vormen en felle kleurcontrasten zo precies mogelijk in stof. Deze vormexperimenten, in luxe, vaak dubbelgeweven couturestoffen uit Parijs, leiden in 1972 tot deze zogenoemde ‘Boniesjurken’.

Lees meer >

Compositie in

blauw en rood

Ook de samenwerking met beeldend kunstenaar Bob Bonies leidt tot een artistiek hoogtepunt, niet alleen in het oeuvre van Molenaar, maar ook in de geschiedenis van de na-oorlogse Nederlandse mode.

Met een knipoog naar de Parijse ontwerper Yves Saint Laurent, die in 1965 een Mondriaanjurk ontwerpt, laat Molenaar zich inspireren door de kleurrijke abstract-geometrische composities van Bonies, die aansluiten bij de ideeën van De Stijlbeweging. Bonies exposeert zijn werken in de avant-garde galerie van Riekje Swart aan de Amsterdamse Van Breestraat, waar Molenaar kind aan huis was.

In 1970 laat hij zich voor weekblad Margriet fotograferen in zijn eigen appartement. De couturier poseert voor een werk van Bonies met blauwe en rode diagonalen die hij naar eigen zeggen ‘in plaats van een Appel’ heeft aangeschaft.

Molenaar vertaalt Bonies’ geometrische vormen en felle kleurcontrasten zo precies mogelijk in stof. Deze vormexperimenten, in luxe, vaak dubbelgeweven couturestoffen uit Parijs, leiden in 1972 tot deze zogenoemde ‘Boniesjurken’. Deze creaties, zonder al te veel overbodigheden als coupenaden en andere details, onderstrepen Molenaars heldere, architectonische benadering van de mode. De wijd uitlopende jurken zorgen voor een vrouwelijk en geraffineerd silhouet.

Deze ingenieuze, strakke ontwerpen bestaan uit uitgebalanceerde kleurvlakken die scherp tegen elkaar afsteken. De korte, minimalistische mouwen doen denken aan Japanse kledingvormen, waarvan de coupe Molenaar enorm fascineert. Dit soort rechte ‘kimonomouwen’ passen als vanzelf binnen de strenge belijning van deze couturejurken, die in 1972 samen met andere kimonopakken op Molenaars catwalk te zien zijn. De getoonde eigenzinnigheid en vormvastheid in deze collectie bevalt de toenmalige, vaderlandse modepers: ‘Je kunt zijn kleding een sterk karakter niet ontzeggen.’

Credits

1970 - Tijdschrift Margriet

Frans Molenaar in zijn wooninterieur

met schilderij van Bob Bonies

1972 – Couture collectie

Voorjaar/Zomer 1972

Dubbelgeweven wollen crêpe,

geïnspireerd op kunst van Bob Bonies

Foto’s: Peter Dellenbag

1972 – Couture collectie

Dubbelgeweven wollen crêpe,

geïnspireerd op kunst van Bob Bonies

Foto’s: Peter Dellenbag

Compositie in

blauw en rood

Met een knipoog naar de Parijse ontwerper Yves Saint Laurent, die in 1965 een Mondriaanjurk ontwerpt, laat Frans Molenaar zich inspireren door de kleurrijke abstract-geometrische composities van beeldend kunstenaar Bob Bonies. Molenaar vertaalt Bonies’ geometrische vormen en felle kleurcontrasten zo precies mogelijk in stof. Deze vormexperimenten, in luxe, vaak dubbelgeweven couturestoffen uit Parijs, leiden in 1972 tot deze zogenoemde ‘Boniesjurken’.

Lees meer >

Compositie in

blauw en rood

Ook de samenwerking met beeldend kunstenaar Bob Bonies leidt tot een artistiek hoogtepunt, niet alleen in het oeuvre van Molenaar, maar ook in de geschiedenis van de na-oorlogse Nederlandse mode.

Met een knipoog naar de Parijse ontwerper Yves Saint Laurent, die in 1965 een Mondriaanjurk ontwerpt, laat Molenaar zich inspireren door de kleurrijke abstract-geometrische composities van Bonies, die aansluiten bij de ideeën van De Stijlbeweging. Bonies exposeert zijn werken in de avant-garde galerie van Riekje Swart aan de Amsterdamse Van Breestraat, waar Molenaar kind aan huis was.

In 1970 laat hij zich voor weekblad Margriet fotograferen in zijn eigen appartement. De couturier poseert voor een werk van Bonies met blauwe en rode diagonalen die hij naar eigen zeggen ‘in plaats van een Appel’ heeft aangeschaft.

Molenaar vertaalt Bonies’ geometrische vormen en felle kleurcontrasten zo precies mogelijk in stof. Deze vormexperimenten, in luxe, vaak dubbelgeweven couturestoffen uit Parijs, leiden in 1972 tot deze zogenoemde ‘Boniesjurken’. Deze creaties, zonder al te veel overbodigheden als coupenaden en andere details, onderstrepen Molenaars heldere, architectonische benadering van de mode. De wijd uitlopende jurken zorgen voor een vrouwelijk en geraffineerd silhouet.

Deze ingenieuze, strakke ontwerpen bestaan uit uitgebalanceerde kleurvlakken die scherp tegen elkaar afsteken. De korte, minimalistische mouwen doen denken aan Japanse kledingvormen, waarvan de coupe Molenaar enorm fascineert. Dit soort rechte ‘kimonomouwen’ passen als vanzelf binnen de strenge belijning van deze couturejurken, die in 1972 samen met andere kimonopakken op Molenaars catwalk te zien zijn. De getoonde eigenzinnigheid en vormvastheid in deze collectie bevalt de toenmalige, vaderlandse modepers: ‘Je kunt zijn kleding een sterk karakter niet ontzeggen.’

Credits

1970 - Tijdschrift Margriet

Frans Molenaar in zijn wooninterieur

met schilderij van Bob Bonies

1972 – Couture collectie

Voorjaar/Zomer 1972

Dubbelgeweven wollen crêpe,

geïnspireerd op kunst van Bob Bonies

Foto’s: Peter Dellenbag

1972 – Couture collectie

Dubbelgeweven wollen crêpe,

geïnspireerd op kunst van Bob Bonies

Foto’s: Peter Dellenbag

Compositie in blauw en rood

Met een knipoog naar de Parijse ontwerper Yves Saint Laurent, die in 1965 een Mondriaanjurk ontwerpt, laat Frans Molenaar zich inspireren door de kleurrijke abstract-geometrische composities van beeldend kunstenaar Bob Bonies. Molenaar vertaalt Bonies’ geometrische vormen en felle kleurcontrasten zo precies mogelijk in stof. Deze vormexperimenten, in luxe, vaak dubbelgeweven couturestoffen uit Parijs, leiden in 1972 tot deze zogenoemde ‘Boniesjurken’.

Lees meer >

Compositie in

blauw en rood

Ook de samenwerking met beeldend kunstenaar Bob Bonies leidt tot een artistiek hoogtepunt, niet alleen in het oeuvre van Molenaar, maar ook in de geschiedenis van de na-oorlogse Nederlandse mode.

Met een knipoog naar de Parijse ontwerper Yves Saint Laurent, die in 1965 een Mondriaanjurk ontwerpt, laat Molenaar zich inspireren door de kleurrijke abstract-geometrische composities van Bonies, die aansluiten bij de ideeën van De Stijlbeweging. Bonies exposeert zijn werken in de avant-garde galerie van Riekje Swart aan de Amsterdamse Van Breestraat, waar Molenaar kind aan huis was.

In 1970 laat hij zich voor weekblad Margriet fotograferen in zijn eigen appartement. De couturier poseert voor een werk van Bonies met blauwe en rode diagonalen die hij naar eigen zeggen ‘in plaats van een Appel’ heeft aangeschaft.

Molenaar vertaalt Bonies’ geometrische vormen en felle kleurcontrasten zo precies mogelijk in stof. Deze vormexperimenten, in luxe, vaak dubbelgeweven couturestoffen uit Parijs, leiden in 1972 tot deze zogenoemde ‘Boniesjurken’. Deze creaties, zonder al te veel overbodigheden als coupenaden en andere details, onderstrepen Molenaars heldere, architectonische benadering van de mode. De wijd uitlopende jurken zorgen voor een vrouwelijk en geraffineerd silhouet.

Deze ingenieuze, strakke ontwerpen bestaan uit uitgebalanceerde kleurvlakken die scherp tegen elkaar afsteken. De korte, minimalistische mouwen doen denken aan Japanse kledingvormen, waarvan de coupe Molenaar enorm fascineert. Dit soort rechte ‘kimonomouwen’ passen als vanzelf binnen de strenge belijning van deze couturejurken, die in 1972 samen met andere kimonopakken op Molenaars catwalk te zien zijn. De getoonde eigenzinnigheid en vormvastheid in deze collectie bevalt de toenmalige, vaderlandse modepers: ‘Je kunt zijn kleding een sterk karakter niet ontzeggen.’

Credits

1970 - Tijdschrift Margriet

Frans Molenaar in zijn wooninterieur

met schilderij van Bob Bonies

1972 – Couture collectie

Voorjaar/Zomer 1972

Dubbelgeweven wollen crêpe,

geïnspireerd op kunst van Bob Bonies

Foto’s: Peter Dellenbag

1972 – Couture collectie

Dubbelgeweven wollen crêpe,

geïnspireerd op kunst van Bob Bonies

Foto’s: Peter Dellenbag